Nghynnwys
Mae'r collnod mae'n ffigwr rhethregol lle mae araith, deialog neu naratif yn cael ei dorri i mewn yn fyr, er mwyn galw ar gymeriadau dychmygol neu go iawn. Gyda'r adnodd hwn rydych chi'n ceisio dal sylw'r derbynnydd a chyfleu teimlad, syniad neu feddwl.
Er enghraifft:
O. cymylau tywyll trist
pa mor galed rydych chi'n cerdded, ewch â fi allan o'r tristwch hwn
a mynd â fi i'r honduras
o'r môr ble wyt ti'n mynd!
(Gil Vicente, Comedi Rubena).
Yn gyffredinol, defnyddir yr ail berson yn yr collnod ac, ar rai achlysuron, mae'n cynnwys “cyhuddiad tuag at ddim byd”. Yn ogystal, mae ebychnod neu farciau cwestiwn yn cyd-fynd â'r ffigur hwn.
Gan mai amcan yr adnodd hwn yw dal sylw'r person sy'n agored i'r neges, fe'i defnyddir fel arfer mewn areithiau sy'n barod i gael eu trosglwyddo ar lafar, fel sgript drama. Mae hefyd yn adnodd a ddefnyddir yn helaeth mewn barddoniaeth.
Roedd y ffigur llenyddol hwn yn ailadroddus iawn yn nramâu Gwlad Groeg Hynafol, lle roedd y cymeriadau yn ynganu'r dramâu â'u cefnau i'r cyhoedd.
- Gall eich gwasanaethu: Cerddi telynegol
Enghreifftiau o gollnod
- O. rhyfel rhinweddol, godidog!
Ynoch chi roedd y cwerylon yn ddyledus,
ynoch chi y mae ein marw yn byw
am ogoniant yn y nefoedd ac enwogrwydd ar y ddaear,
ynoch chi nid yw'r waywffon greulon byth yn cyfeiliorni
mae nin yn ofni gwaed perthnasau;
dirymu concordes i chi ein pobl
o'r fath ddymuniadau a chymaint o desferra.(Juan de Mena, Labyrinth o Fortuna)
- O. noson y gwnaethoch chi arwain!
O nos, yn fwy hyfryd na'r wawr!
O nos y gwnaethoch roi at ei gilydd, Anwylyd gydag annwyl,
annwyl i mewn i'r Anwylyd wedi'i drawsnewid!(Sant Ioan y Groes, Noson dywyll)
- BywydBeth alla i ei roi i chi
i'm Duw sy'n byw ynof fi,
os nad yw i'ch colli chi
er gwell iddo fwynhau?(Saint Teresa Iesu, Rwy'n byw heb fyw yn fy)
- Ar ôl, O flodyn Hysteria!, gwnaethoch grio a chwerthin;
eich cusanau a'ch dagrau a gefais yn fy ngheg;
eich chwerthin, eich persawr, eich cwynion oedd fy un i.(Ruben Dario, Blodyn llygad y dydd)
- Dewch, noson dyner, nos dyner a thywyll,
rhowch fy Romeo i mi a, phan fyddaf yn marw,
ei dorri'n fil o sêr bach:
bydd y ffurfafen yn edrych mor brydferth
fod y byd, mewn cariad â'r nos,
yn stopio addoli'r haul niweidiol.(William Shakespeare, Romeo a Juliet).
- Tonnau enfawr eich bod yn torri rhuo
ar y traethau anghyfannedd ac anghysbell,
wedi'i lapio mewn cynfasau ewyn,
Ewch â mi gyda chi!(Gustavo Adolfo Becquer, Rhigwm LII).
- Ac roedd hi'n ymddangos yn noeth i gyd ...
O. angerdd fy mywyd, barddoniaeth
noeth, fy un i am byth!(Juan Ramón Jiménez, Daeth, yn gyntaf, pur).
- O. dillad melys ar gyfer fy drwg a ddarganfuwyd,
melys a hapus pan oedd Duw eisiau,
gyda'ch gilydd yr ydych yn fy nghof
a chyda hi yn fy marwolaeth conjured!(Garcilaso de la Vega, Sonnet X.)
- Parhewch â: Ffigurau rhethregol neu lenyddol
